Islam en Milieu*

Vraag: Wat betreft de principes van de islamitische geloofsovertuiging, hoe belangrijk is de milieuethiek? In dit verband, wat zijn de verantwoordelijkheden die de islam op individuen legt?

Ik geloof dat we de milieuethiek in de islam kunnen bespreken door ons te concentreren op drie belangrijke concepten: Tawhid, Kalifaat en het hiernamaals. Met uw toestemming zal ik proberen de betekenis van deze concepten te verduidelijken.

Tawhid, naast betekenissen zoals vereniging en samensmelting met God, impliceert ook het zien, weten, willen en zorgen voor alles vanwege Hem. In deze zin vereist tawhid de eenheid van het bestaan, waaronder mensen, dieren, planten en zelfs mineralen, terwijl schepselen waardevol zijn voor hun bestaan zelf. In tegenstelling tot moderne mensen, zijn volgens ons ook planten en stenen levend. Het Kalifaat is de plicht van beheer op aarde die God aan de mensheid heeft gegeven. De caliph regeert niet volgens zijn eigen wensen, maar volgens Gods bevelen; aangezien hij zijn eigen wil heeft onderworpen aan de goddelijke wil, kan hij God vertegenwoordigen. Daarom wordt hij Gods dienaar genoemd. In deze hoedanigheid is hij verantwoordelijk voor het respecteren van het goddelijke, het niet overschrijden van de grens en het beschermen hiervan. Het geloof in het hiernamaals herinnert ons eraan dat we verantwoording afleggen voor onze daden in deze wereld. Elk kwaad dat we de omgeving aandoen, omvat zowel de rechten van de dienaar als de rechten van God. Een gelovige met deze overtuiging weerhoudt zich ervan deze rechten te schenden. Ik denk dat het feit dat deze basisconcepten, die we associëren met milieuethiek, ook de basis vormen van onze overtuigingen, aangeeft hoeveel belangstelling Islam hieraan hecht.

Vraag: Ondanks dat milieuethiek centraal staat in de islam, lijkt de situatie in islamitische landen, vooral in ons land, niet veel anders te zijn dan die van andere landen in de wereld. Hoe verklaar je deze tegenstrijdigheid?

Antwoord: Dit probleem is een probleem van homo economicus, of moderne mens. In de laatste momenten van de vijf miljard jaar oude geschiedenis van het universum, werden we in de 18e eeuw geconfronteerd met milieuproblemen door de industriële revolutie. Tijdens deze periode werd kolonialisme gebaseerd op sociale Darwinisme, de missie van superieure cultuur, beschaving en het gebruik van wapens van massavernietiging in oorlogen als normaal beschouwd. Voor het eerst kwamen westerse samenlevingen met het ideaal van rijkdom op. Consumptie voor luxe, plezier en status verving consumptie voor noodzakelijkheid. Terwijl de "superieure rassen" die 20% van de wereld uitmaken 80% van de werelds hulpbronnen beheersten, stond de grote bevolking die 80% van de wereld uitmaakt voor honger en armoede.

Bijvoorbeeld, de schade die wordt veroorzaakt door de jaarlijkse bevolkingsgroei van 1,75 miljoen in de Verenigde Staten aan het ecologische systeem is groter dan de schade die wordt veroorzaakt door de jaarlijkse bevolkingsgroei van 85 miljoen in ontwikkelingslanden. Met andere woorden, de milieuproblemen van vandaag zijn niet het gevolg van bevolkingsgroei of een verkeerde interpretatie van heilige teksten. De oorzaak van dit probleem ligt in de westerse seculiere economische waarden die al lange tijd zijn geïmplementeerd. Kunnen gelovigen die de titel dragen van Gods Kalief hun plicht vervullen in dit proces? Helaas is het antwoord op deze vraag negatief. Wij hebben met elkaar geconcurreerd om ons aan te passen aan westerse waarden vanwege een achterstandspsychose, en we hebben de aanpassing van deze waarden aan onze overtuigingen beschouwd als een denkactiviteit. De morele waarden die ons hadden moeten leiden zijn vervangen door "seculiere moderne waarden." We zijn zo ver gegaan dat de maand Ramadan, waarin de meeste afval wordt gemaakt, in de records is opgenomen. We hebben ook deelgenomen aan de consumptiegolf.

Question: Have religious people not fully fulfilled the requirements of their beliefs?

In plaats van te benadrukken dat geloof en actie verschillen, wil ik wijzen op een probleem van bewustzijn. Om een gelovige te laten berouwen van zijn zonde, moet hij eerst bewust zijn van zijn zonde. Ik geloof dat de moslims van vandaag zich niet bewust zijn van zo'n zonde. Bijvoorbeeld, schade aan dieren en planten, vervuiling van lucht en water en het verspillen van hulpbronnen terwijl de behoeften aan voedsel, drinken en onderdak worden vervuld zijn niet onder onze schandelijke zonden. Hoewel milieuproblemen in ons land een bedreiging voor het leven zijn geworden, zijn ze niet onder onze prioriteitsproblemen. We hebben belangrijkere agenda's. In een onderzoek dat we in 2009 hebben uitgevoerd onder universiteitsstudenten, toen we hen vroegen om problemen zoals terrorisme, politieke onstabilitiet, werkloosheid, milieu en onderwijs van meest belangrijk tot minst belangrijk te rangschikken, plaatste 80% van de deelnemers milieuproblemen als laatste. Dit laat zien dat onze kortetermijnproblemen genoeg zijn om ons bezig te houden.

Deze situatie herinnert me aan het gekookte kikker-syndroom. Dit verwijst naar het fenomeen waarbij een kikker die in kokend water wordt geplaatst onmiddellijk zal proberen te ontsnappen, maar als de kikker in water wordt geplaatst dat langzaam wordt verwarmd, zal hij het gevaar niet opmerken en gekookt worden. Het zenuwstelsel van de kikker is geprogrammeerd om te reageren op plotselinge veranderingen, niet op geleidelijke. Op dezelfde manier kan de geleidelijke verslechtering van de omgeving leiden tot desensitisatie bij mensen en geen actie ondernemen tot het een kritiek punt bereikt.

Hier zou het vers "De mens is overhaast van aard" uit de soera Enbiya herinnerd moeten worden. In dit opzicht kunnen mensen zich gemakkelijk verliezen in de oppervlakkigheid van huidige gebeurtenissen en de urgentie. Ze vergeten hun lot en het hiernamaals midden in de dagelijkse drukte. Ze kunnen het grotere plaatje niet zien en zijn zich niet bewust van wat ze niet zien. Als je wordt beroofd van de spirituele meesters van gnosis, die je myopie kunnen herkennen en genezen, dan zal de beroemde uitspraak van de soefisme, "hamdım, piştim yandım" - Ik was rauw, ik was gekookt, ik was verbrand - op dezelfde manier voorkomen als het voorbeeld van de kikker.

Question: Where do you think we should start as Muslims in order to live in harmony with the environment again?

Apologies to our flowers.

*Deze tekst is geschreven in het kader van een interview.